اقاقیا

درخت اقاقیا درختی است با گل و برگ های زیبا و معطر، طوری که فضا را عطرآگین می کند و در بهار به رنگ سبز خوشرنگی تبدیل می شود.

از جمله درختان مقاوم به خشکی است که بلندی آن به 10 تا 27متر می رسد. جهت کنترل فرسایش خاک ، احیای اراضی و زیبا سازی فضای سبز کشت می شود که می تواند مشکل کمبود نیتروژن خاک را رفع کند.

اقاقیا دارای ریشه های عمیق پراکنده با شاخه های خمیده و تاجی چتری شکل  است.

شاخه های جوان و یکساله قهوه ای مایل به قرمز براق و دارای گوشوارک های خاری شکل هستند که قهوه ای-قرمز شفاف می باشند.

تنه این درخت پوستی به رنگ خاکستری تیره ، سفت ، سخت و ترک خورده دارد.

پوست آن در شاخه های جوان صاف است ولی سریعا شکاف دار می شود و در سنین بالاتر شکاف ها و شیار های عمیقی در آن ایجاد می شود.

برگ ها:

برگ ها به شکل خوشه ای هستند  که از 9 تا 19 برگچه بیضی یا تخم مرغی شکل تشکیل شده و طولی حداکثر 4 تا 5 سانتی متری دارد.برگچه ها صاف و بسیار نازک هستند که در سطح فوقانی سبز روشن و در سطح تحتانی مایل به خاکستری می باشند.

برگ ها با باز و بسته شدن  نسبت به تغییرات آب و هوایی واکنش نشان می دهند و در روز های گرم و خشک به سمت بالا و در روز های بارانی و مرطوب به سمت پایین خمیدگی پیدا می کنند.

گل ها:

گل ها به صورت خوشه هایی به طول 10 تا25 سانتی متر از درخت آویزان هستند و به صورت هرمافرودیت می باشند.هر گل، نخودی مانند و بسیار خوشبو و به طول 2 سانتی متر است.

نیام ها به صورت خوشه های آویزان با حدود یک سانتی متر عرض و 5 تا 10سانتی متر طول است که به رنگ قهوه ای مایل به قرمز، براق یا کدر است.

از سطح خارجی کلیوی شکل آنها ، رنگ قهوه ای تیره بذر ها معلوم می باشند.

مناطق کشت:

در مناطق با آب و هوای معتدل مانند شمال آمریکا، اکثر مناطق اروپا ، ایران ، افغانستان ، هند و مناطق شرقی آسیا و….به فراوانی یافت می شود.