ژینکو

درخت ژینکو در مناطق مرطوب و معتدل به خوبی رشد می کند. در ایران شهرهای شمالی، تهران، مشهد و…. مناطق کاشت این درخت هستند.

اولین نمونه از ژینکو در سال 1916 توسط کاشفی آمریکایی به نام F مایر، در دره ای پنهان در چین یافت شد. در آن زمان مردمان چین و ژاپن، این درخت را به معابد و باغ ‏های شان آوردند و ندانسته آن را از انقراض در طبیعت نجات دادند.

شکل ظاهری درخت ژینکو:

ژینکو درختی بلند همانند بلوط است و پوششی پر پشت از برگ ها‏ی باد بزنی دارد.

برگ های درخت ژینکو  فاقد رگبرگ میانی است و تمام سطوح برگ ها با ردیف های موازی رگبرگ، پوشانده شد‏ه است.

ایام گلدهی آن در فصل بهار است و در پاییز، طلایی رنگ و تا دی ماه بر روی درخت می ماند.

حداکثر بلندی این درخت حدود 50 متر و گستردگی آن ۸ متر است.

همچنین در مقابل آلودگی هوا و خاک، خشکی، حملات قارچی و حشره ای و آفات، بسیار مقاوم است. به همین دلیل کاشت آن در شهرهای آلوده، با استقبال بسیار زیاد همراه است.

کاشت و پرورش درخت ژینکو:

40 سکه درختی است که تمایل زیادی به دریافت نور آفتاب دارد و تا دمای -۲۸ درجه را تحمل می کند.

درخت چهل سکه در خاک های عمیق که دارای زهکشی خوب و حاصلخیز باشند رشد خوبی دارد.

باید خاک آن بین دو آبیاری، حدوداً مرطوب باشد.

ازدیاد این درخت از طریق بذر، پیوند، قلمه و کشت بافت ‌است.

درختان ژینکو اغلب نر و ماده هستند. گل آذین نر درخت ژینکو، به صورت شاتون و گل آذین ماده آن با ساقه های کوتاه منتهی به تخمک برهنه است.